Praktisch heel Vietnam

Oké er is al weer veel te lang voorbij gegaan zonder dat ik een woord getypt heb dus ik zal weer eens wat van m'n leventje hier voor jullie opschrijven. Mijn excuses als het onsamenhangend is, er is zoveel gebeurd en ik moet zoveel typen maar wil ook niet al te veel van m'n precious tijd chillend met de rest in het zwembad vertypen haha :p.

5 oktober, dag 69, Hanoi
De mensen met wie ik nog steeds reis ga ik even namen geven want het wordt anders wellicht een beetje onsamenhangend. De 2 Engelse gasten zijn Matt en Kieran, de Schotse chick is Megan. Ik wilde in Hanoi graag het prison museum zien, de jongens hadden dat al gezien en Megan had geen zin om een vin te verroeren dus ik ging alleen. Het museum is zoals de naam al verraad een oude gevangenis en het ging er vooral over wat er in die gevangenis gebeurde tijdens overheersing van de Fransen. Een klein deel behandelde de oorlog met Amerika en de gevangen genomen Amerikaanse piloten (waaronder John McCain) die daar tijdens de oorlog hebben gezeten. Alle teksten wilden het publiek laten geloven dat de piloten ontzettend goed behandeld werden en het een soort hotel voor ze was maar dat was natuurlijk (groten?)deels propaganda, al lieten de vele foto's toch ook vaak wel lachende Amerikanen zien. In ieder geval een indrukwekkend museum. Later op de dag met Megan nog een marktje bezocht en 's avonds mooi op tijd het kratje in :).

6 oktober, dag 70, Hanoi
Kort gezegd hebben we praktisch de hele dag gewacht op onze bus naar Hue en is er niet veel gebeurd om hier over te schrijven. Neem aan dat jullie het niet interessant vinden dat Matt en ik in de bus Despicable Me 1 en 2 gekeken hebben :p. Misschien wel dat we afscheid namen van Kieran omdat die terug naar huis zou vliegen ivm money issues.

7 oktober, dag 71, Hue
Aangekomen in Hue meteen 4 ontzettend chille Britse gasten ontmoet die ook meteen namen krijgen omdat we nog steeds met ze reizen: Shaun, Olly, Laurence en Mark. Met de eerste meteen een uur over onze liefde voor Amsterdam en Berlijn gepraat dus de eerste bonding was gedaan. 's Avonds was er pubquiz, ik was alleen totaal gesloopt door de busrit dus lag om 7 uur al in m'n bed Harry Potter te kijken en te slapen terwijl de rest beneden aan het winnen was. Too bad for me. Toen Meg en de boys klaar waren en uit wilden gaan kwamen ze allemaal de kamer binnen en werd ik wakker. Ze gingen allemaal weer naar buiten, ik sliep verder. Zo'n half uur later kwamen er andere dronken mensen binnen, ik was weer wakker. Deze mensen bleven echter schreeuwen e.d. dus toen een paar van mijn groep later weer binnenkwamen en ik nog wakker was besloot ik maar even kort mee te gaan het balkon op omdat ze toch in het hostel waren gebleven. Was eigenlijk best wel chill want zo had ik toch nog een gezellige avond (oké half uur..) voordat ik weer lekker verder sliep terwijl een aantal van de rest piercings liet zetten :P.

8 oktober (nogmaals gefeliciteerd bro!), dag 72, Hue
Vroegop en met Matt in een busje op weg naar de DMZ (former demilitarized zone) om oorlogsdingen te doen en zien. We hebben onder andere een oude helicopterlandplaats, een belangrijke brug in de Ho Chi Minh trail, een oud Amerikaans base camp (super cool met allemaal oude heli's en vliegtuigen, bommen etc.) en de Vinh Moc tunnels gezien. De tunnels zijn echt sick, ze waren kilometers lang en hadden 3 levels: 12, 15 en 23 (!) meter. Ze hadden onder andere vergaderzalen, bevallingskamers, kamers om bommen te maken en dat soort dingen. 's Avonds was het shit shirt night in het hostel dus iedereen hobbelde lekker rond in lelijke overhemden, heerlijk!

9 oktober, dag 73, Hue - Hoi An
Toen Megan en ik wakker werden zat Kieran opeens op het voeteneind van ons bed, goedemorgennnn :p. Hij had een goedkoop ticket naar Hue weten te krijgen en ging dus vandaag met ons mee met de topgear tour naar Hoi An. Dit houdt in dat we allemaal een scooter huurden. Normaal kun je er een gids bij huren maar wij hadden de mazzel dat een van de hostelmedewerkers met wie we buddies waren geworden zelf ook met de brommer naar Hoi An wilde reizen en hij de weg wist. Naast hem en onze nieuwe groep van 8 gingen er nog zo'n 10 mensen mee dus we hadden een heuse motorgang, wederom in shit shirts. Het uitzicht was overal prachtig en toen we stopten voor lunch waren daar welkome natuurlijke bronnen met heerlijk koud water om in te zwemmen. Een heel aantal uur rijden verder kwamen we aan in het hostel in Hoi An en was het na een heerlijke streetfood Cau Lau time for bed :).

10 oktober, dag 74, Hoi An
's Ochtends gingen we met een paar mee met de fietstocht van het hostel en heb ik onderweg met Shaun nog op een waterbuffalo van een mannetje dat we tegenkwamen gereden :D. Echt supervet. Heel random trouwens ook dat mensen hier hun waterbuffalo's en koeien uitlaten i.p.v. dat ze in de wei grazen... En ze geven hun waterbuffalo's ook water met een slang alsof ze planten watergeven in het geval dat er geen water om in te zwemmen nearby is. 's Avonds voor de verandering een avondje gepartyd op water terwijl de rest zich bezatte maar een geweldige avond gehad en bij terugkomst in het hostel nog een heerlijk setje geluisterd voor het slapen gaan.

11 oktober, dag 75, Hoi An
Vandaag was een stranddagje en 's avonds overheerlijke rice paper wraps met het meest geweldige toetje ever gegeten (oké Roy, op die chocola uit de oven in Bali na dan), een soort mango pudding-achtig iets met goede SLAGROOM (<3 missed youuuu). Verder besloten we nog een tijdje verder te scooteren ipv alles met nachtbussen te doen omdat je op die manier veel meer van het land ziet.

12 oktober, dag 76, Hoi An
Vandaag waren we on a mission om poncho's te kopen voor als het zou gaan regenen tijdens onze scootertochten en dat deden we heel toepasselijk... in de regen! Zorgde wel voor wat grappige situaties bij het rennen van de ene naar de andere overdekte plaats en dat soort dingen. 's Avonds nog een klein feestje gebouwd maar niet te veel want het plan was om de volgende ochtend vroeg met de scooter te vertrekken.

13 oktober, dag 77, Hoi An - plaatsje in de middle of nowhere
Nadat alle helaas toch een beetje brakke schatjes wakker waren en hun spullen gepakt hadden vertrokken we vol goede moed in de richting van Da Lat met het doel om vandaag Pleiku (klein stadje net over de helft) te bereiken. Na een tijdje rijden echter, ging Shaun onderuit met z'n scooter en leek het ons verstandig om hem naar het ziekenhuis te brengen. Gelukkig waren we net voorbij een klein plaatsje gereden, konden we daar naar terug en bleken ze ook nog een ziekenhuis te hebben. Z'n wonden werden daar gehecht en tegen de tijd dat dat klaar was, was iedereen uitgeput en hongerig dus vonden we het enige hostel in town en liepen (!) we met z'n allen naar het restaurant.

14 oktober, dag 78, hetzelfde miniplaatsje - Pleiku
We zouden met z'n allen voorzichtig verder scooteren maar toen we wakker werden bleek dat Shaun met geen enkele mogelijkheid op z'n voet kon staan. Hij ging met Mark met de bus verder naar Pleiku en wij zouden ze daar later op de dag met de scooter meeten. De rest van ons kleine groepje en ik wilden rustig en voorzichtig rijden maar de rest van de grote groep ging er als maniakken vandoor. Die hebben we dus mooi laten gaan en we zijn met een klein groepje voorzichtig verder gegaan. Onderweg reden we door de mooiste berglandschappen die ik ooit gezien heb en omdat we langzaam gingen konden we er ook van genieten. Toen we 's avonds Pleiku bereikten en de rest weer zagen bleek dat zij vandaag een ander ziekenhuis opgezocht hadden en daar na x-rays bleek dat Shaun z'n voet gebroken had. Gisteravond nog op gelopen... :p.

15 oktober, dag 79, Pleiku
Vandaag deden we een dagje rustig aan ivm onze kreupele. We verkenden het kleine Pleiku nog een beetje met de scooter en vertrokken eind van de middag met de nachtbus naar Da Lat.

16 oktober, dag 80, Da Lat
's Ochtends vroeg kwamen we allemaal gebroken aan in Da Lat, gelukkig had ons hostel een bedje voor ons klaarstaan en konden we daar fijn induiken voordat we serieus moesten inchecken en dat soort dingen. Het hostel waar we verbleven is het leipste hostel tot nu toe. De eigenaresse, mama, is zeker weten niet helemaal 100 maar wel echt hilarisch. Elke keer dat er een nieuwe gast aankomt begint ze allerlei leipe dansjes te doen en al het personeel knuffelt iedereen continu en dat soort dingen. Omdat iedereen zelfs na het slapen nog best moe was hebben we vandaag weer een rustig dagje gehad. Beetje gevoetbald, eerst met onze eigen groep, daarna met een heleboel schoolkindjes die pauze hadden. 's Avonds gingen de meesten uit maar bleef ik maar even een filmpje kijken met onze kreupele omdat ik het ook maar zo sneu vond als die daar in z'n eentje lag.

17 oktober, dag 81, Da Lat
Vandaag vroeg op omdat er canyoning op het programma stond. Ik weet het precieze woord er niet voor, maar het komt neer op abseilen van zowel rotsen als watervallen. Verder spring je tijdens de tocht nog van wat rotsen af en zijn er een aantal natuurlijke glijbanen tussen rotsen door. Was echt ontzettend gaaf om te doen. Denk dat de foto's wel genoeg zeggen!

18 oktober, dag 82, Da Lat
Het was ons plan om het Crazy House te bezoeken. Schijnt echt ontzettend tof te zijn alleen helaas helaas bleek het gesloten te zijn. Daarom vulden we onze dag maar met alles regelen voor onze trip naar Saigon en dat soort dingen en pakten we 's middags maar weer eens een bus die kant op.

19 oktober, dag 83, Saigon
Het hostel waar we 2 uur 's nachts aankwamen heeft hele coole space capsules als bedden. Iedereen heeft z'n eigen kleine hokje met wereldbol etc. en een gordijntje om het dicht te doen. Eerst maar weer eens wat geslapen en vervolgens de stad een beetje verkend. We hebben een markt bezocht en meegedaan aan een schoolproject van locals. Het kwam er op neer dat ze ons een Vietnamees (kleuter)liedje leerden, wij dat voor de camera moesten zingen en ze ons daar cijfers voor gaven. Alle chicks waren verliefd op Matt (verder deden alleen Megan en ik mee, de rest was saai :p) dus hij won met de geweldige prijs van 3 lollies, jeej! Gelukkig kregen Meg en ik ook een troostlollie. Toen we terug kwamen gingen we verder met interaction met locals, ze spelen in Vietnam namelijk overal een soort voetvolley met een grote badmintonshuttle en dat wilden wij ook wel eens proberen. Een uurtje zweten later hadden we er genoeg van en gingen we terug naar het hotel om ons om te kleden voor een avondje fissaaaaa!

20 oktober, dag 84, Monkey Island
Op de monkey island tour die we deden waren uiteraard ontzettend veel monkeys te zien. We kregen van onze tourguide allemaal pinda's zodat ze op ons kwamen klimmen (no worries, het voedsel dat ze 's ochtends en 's avonds krijgen heeft anti-rabiës medicijnen) en we wat nice fotootjes konden schieten. Na de aapjes gingen we verder naar de veel toffere, wilde krokodillen. Voor 70 eurocent konden we een hengel met een aal kopen om te gaan krokodillenvissen. Voor mij was dat echt het hoogtepunt van de dag, de hoeveelheid lol die ik daarmee had was ongekend :p. Beetje voor hun neus slingeren en zo gauw ze hapten de aal weghijsen, ondertussen 'hengel at a bitch' van DJVT zingend (beetje jammer dat ik m'n liefde voor de jeugd met niemand hier kan delen, Cameron en Anne waar zijn jullie als ik jullie nodig heb!!!!). Het geluid van die kaken op het moment dat ze happen trouwens, mijn god dat is echt niet normaal! Een keiharde doffe dreun, veel harder dan je zou denken. De tour bracht ons verder ook nog een mangrove forest in waar de gids vertelde over hoe locals daar de oorlog beleefden. Ze hadden allerlei slimme trucs om water te vangen, niet gevonden te worden door de Amerikanen en om uit handen van de krokodillen te blijven. De gids vertelde dat de grootste vijand van de mensen die daar woonden oprecht niet de Amerikanen was maar de krokodillen. Het standbeeld ter viering van de overwinning bestaat daarom ook uit 2 Vietnamese strijders met aan de achterkant, een beetje verborgen, een krokodil waar ze op zitten. De truc waarmee ze zichzelf uit de handen van krokodillen wisten te houden was lokeenden uitzetten met bommen aan hun lichaam gebonden. Zo gauw een krokodil de eend dan opat was het BOEM en dag kroko's. Het laatste onderdeel van de tour was het drinken van de beste koffie van de wereld: wezel / luwak koffie. Jammieeeee! 's Avonds hadden we rustavond met films e.d. omdat we de volgende ochtend weer een tour gepland hadden

21 oktober, dag 85, Mekong Delta
Op deze tour gingen we met een boot de Mekong Delta op naar een eiland waar we weer nar krokodillen konden vissen (nieuwe hobby jeej) en allerlei kokosnootsnoep en dat soort dingen konden proberen. Verder gingen we nog met kleine bootjes een klein riviertje over en lieten we de bestuurders ons Vietnamese liedje van een paar dagen terug horen. Ze wisten meteen welke we bedoelden, waren zeer onder de indruk en probeerden ons het tweede couplet te leren. Wat we uit het laatste woord (mehhh) concludeerden was dat het eendje dat voor het eerst ging vliegen (waar het liedje over ging) neerstortte en doodging. What a nursery rhyme :p. Nadat we op het eiland nog een groot feest met bizar dronken Vietnamezen (14:00) crashten en chillden in hangmatten (en Shaun met z'n gebroken bootje in een kruiwagen rondgereden werd :P) gingen we weer terug naar Saigon voor een hoognodig avondje drinken. Althans, de rest dronk en ik zat aan het water maar alsnog heb ik echt de beste avond in tijden gehad. Puur door te lachen om de dronken acties van anderen, heerlijk!

22 oktober, dag 86, Saigon
Iedereen was moe van alle tours en het uitgaan dus we sliepen uit en hadden in de planning om naar het War Remnants Museum te gaan dat tentoonstellingen over de oorlog met Amerika en specifiek de effecten van Agent Orange heeft. We namen een taxi maar werden bij het verkeerde museum afgezet. Vanaf daar zou het maar een klein stukje lopen zijn dus we probeerden het. Iedereen liep snel, maar voor onze crippled ging dat natuurlijk niet zo makkelijk dus ik bleef maar even bij hem lopen. Het was veel verder dan we dachten en binnen de korste keren waren we natuurlijk de rest kwijt. Alle directions die we onderweg kregen spraken elkaar tegen en het museum zou toch al bijna sluiten dus we besloten een taxi terug te pakken, smoothies te gaan drinken en de volgende dag opnieuw te proberen het museum te vinden. Zo gezegd, zo gedaan. De smoothies waren verrukkelijk :p.

23 oktober, dag 87, Saigon
Poging 2 voor het museum slaagde wel en het was super indrukwekkend. Een andere missie die vandaag slaagde was de tailor vinden waar Jeroen vorig jaar z'n knaloranje (Sefa)pak heeft laten maken, op de foto te gaan met de meisjes die het voor hem gemaakt hebben en ze, in zijn naam, nogmaals te bedanken. Of nou ja.... eentje was er, de andere twee waren vandaag toevallig vrij, maar de rest van het personeel was er niet minder blij mee. Toen ik de winkel weer uit liep en nog even door het glas keek stonden ze allemaal te giechelen van blijdschap. Wat mij ontzettend liet giechelen was een heerlijke skypesessie met Soofje, ik mis je heerlijk kind! 's Avonds was het tijd voor de zoveelste nachtbus, deze keer helaas het land uit. Vietnam, YOU WERE AMAZING! Best country so far <3.

24 oktober, dag 88, Phnom Penh
Na een 12 uur durende rit ("6 hours to Pnomh Penh" ammehoela) om 12 uur 's middags totaal gebroken aangekomen en een heel chill hostel gevonden. Wat informatie vergaard over wat er te doen is in Cambodja en daarna zo snel mogelijk het zwembad en vervolgens ons bed in gedoken. Maar niet na eerst de meest geweldige brownie ever verorberd te hebben :).

25 oktober, dag 89, Phnom Penh
Het is deze keer Matt z'n echte verjaardag (in tegenstelling tot z'n fake birthday in Hanoi) dus vanochtend vroeg gingen Megan, Laurence en ik op pad om taart, kaarsjes, ballonnen, hoedjes en dat soort ongein te halen. Mission complete, z'n bed volgeladen met ballonnen en gezellig liedjes gezongen. Ook onze verjaardagstaart is een groot succes, er staan 2 gigantische sneeuwpoppen op. Waarom ze dat doen in een land waar de koudste dagen 30 graden zijn geen idee, maar het ziet er wel cool uit! Matt wilde, terecht, geen depressing zoals de killing fields doen op z'n verjaardag en daarom en vanwege de regen is vandaag weer een zwembaddagje ben ik bang. Ach, ik zal niet klagen. Jullie hebben weer eens een update en ik ga toch ook maar eens wat zwemkleding aantrekken. Adios amigos, see you quite soon! (NOG MAAR 2 MAANDEN :|).

PS: Vietnam foto's: https://www.facebook.com/schoutenmieke/media_set?set=a.10152688867247557.1073741833.684057556&type=3