BA & Iguazú

Hola guapos, buenos dias! Sog materiaal aqui:

Schiphol, Buenos Aires, Zuid Amerika, #zinin!!! Gijs had een awesome taxichauffeur voor me gefixt die me van het vliegveld naar m´n hostel zou brengen (nogmaals thanks Gijssie). Hij heet Juan Carlos, gewoon, omdat we nu in Zuid Amerika zijn. Hij was echt lachen, sprak Engels tegen me en liet mij Spaans spreken om alvast wat te oefenen en hij verzekerde me dat ik me met mijn basiskennis aan Spaans wel zal redden. Ik blij natuurlijk, totdat ik in m´n hostel aankwam en men daar praktisch alleen maar Spaans sprak. Daar was ik dus even niet op voorbereid, #janken. Na zo´n 30 uur gereisd te hebben vanaf de boerderie in Middenmeer tot m´n hostel daar was ik aardig moe maar besloot ik toch de stad maar wat te verkennen. Allemaal niet zo gigantisch boeiend om te vertellen.

De volgende dag bij het ontbijt heb ik zowaar vrienden gemaakt in het Spaans en na een tijdje kwam ik erachter dat 1 Colombiaan die in het hostel werkt vrij goed Engels spreekt en die dag toevallig vrij was. Die had wel zin om de stad in te gaan dus heeft me de hele dag op sleeptouw genomen. Allerlei wijken gezien (Palermo, Recoleta, San Telmo, La Boca). La Boca is echt heel tof, overal gekleurde gebouwen, zo ook het beroemde La Bombanera, het geel met blauwe stadion van Boca Juniors. De club is geloof ik ondertussen zo populair dat ze meer seizoenskaarten verkopen dan het aantal mensen waarvoor ze plaats hebben, maar goed, dat kan ik ook verzonnen hebben ofzo.

Na een paar dagen sightseeing in BA en het nabijgelegen El Tigre was het tijd om door te gaan naar Puerto Iguazu, het stadje waarvandaan de Iguazú watervallen te bezichtigen zijn. Maar niet voordat eerst m´n tas gejat werd op het station. Welkom in Zuid Amerika I guess. M´n grote backpack heb ik nog, m´n daypack met m´n electronica etc. niet meer. Gelukkig had ik m´n paspoort, pinpas, creditcard en telefoon veilig op m´n lichaam gebonden. Ik had door dat beroofd werd en toch lukte het me helaas niet om het te stoppen. Best wel een klote ervaring (na 4 dagen ook echt) ookal was het geweldloos.

Ook leuk als je direct daarna zonder ook maar iéts te doen aan een 18 uur durende busrit begint (muziek weg, boek weg, etc). Ik had nog 2 uur te wachten voordat m´n bus vertrok dus heb even snel paps en mams gebeld om m´n verhaal te doen en vervolgens na een uur mezelf gek maken uit wanhoop de eerste blonde persoon die ik zag maar aangesproken: ¨Hi.. you´re blonde.... PLEASE tell me you speak English.¨ Zij lachen, jup, Amerikaans. Top! ¨Thank gooood, I´m so sorry but I´m just gonna dump a lot of shit on you now.¨ Alles verteld, zij natuurlijk geschrokken maar blij dat ze me even kon helpen met wat afleiding. Na een tijdje vertrok haar bus en namen 2 Engelsen die in mijn bus zouden zitten haar rol even kort over. Ze zaten aan de andere kant van de bus maar hadden wel een boek voor me. Desondanks waren het 18 heerlijke uren piekeren (had ik iets beter kunnen doen om het te voorkomen? Ik mis m´n north face jas nu al... Mmm, is het erg dat ik m´n jas meer mis dan m´n tablet? Kutttt ik wou dat ik m´n tablet stuk had laten vallen voordat die bitch ´m jatte, dat was lekker voor dr geweest. Omggg ik wil dr echt slaan! Gvd ik heb het koud ik mis m´n jas. North face je bent zo warm comfy en fijn en zacht nouuuu. Waar gaat dit boek in godsnaam over, moet ik opnieuw beginnen met lezen? Nee geen zin, shit ik zou echt willen dat ik die tablet kapot had gegooid. Gelukkig heb ik nog maar een paar dagen in m´n dagboek staan, als dit aan t eind van Azië gebeurd was dan zou ik echt zijn gaan janken. Mmm misschien lucht dat wel op. Naja lukt toch niet. Waar ben ik aan begonnen. neeee ik wil echt m´n muziek. Ik mis het zusje. Mmm naja ik ga wel gewoon eten #pityparty. Shit dat zat ook in mn tas). AAAAAAH!

Goed. Het duurde lang voor ik in Puerto Iguazu was, maar daar aangekomen ging aangifte doen etc. gelukkig vrij gemakkelijk. Jullie begrijpen wss wel waarom als het me binnenkort lukt een foto van het politiebureau te uploaden, ze doen daar allemaal niet zo moeilijk. Claim ingediend bij de verzekering en nu is het afwachten.

Volgende dag de Argentijnse kant van de watervallen bezocht met wat toffe mensen uit m´n hostel. Zo ontzettend indrukwekkend. Het is zo groot, er komt echt geen einde aan de hoeveelheid water en watervallen die je ziet. We zijn ook met een boot 2 watervallen ingegaan, Zeiknat want poncho´s doen daar niets voor je, maar echt heel erg tof. Je hebt een lower trail en een upper trail waar je de watervallen van de onderkant en de bovenkant bekijkt en dan nog een treintje naar het hoogtepunt van alle watervallen: la garganta del diablo, the devil´s throat. Waarom die zo heet is wel duidelijk als je er boven staat, wát een geweld, je kunt elkaar amper verstaan. Naast dat deze waterval heel indrukwekkend is, is het schijnbaar ook de perfecte suicide waterval, met zo´n 5 zelfmoorden per jaar. Als je niet op een rots valt, dan beschadigt de kracht van het water je ingewanden zo erg dat je alsnog sterft voordat je verdrinkt #happytimes. Deze waterval is een soort gat waar water zo´n 270 graden van een cirkel ong. 80 meter naar beneden stort. Needless to say dat je je aan het einde van zo´n dag nogal mini voelt, ook al ben ik als Dutchy niet zo MiniMieke hier. Gelukkig hebben ik daar het zusje nog voor in NL :).

De dag dat ik naar de Braziliaanse kant van de watervallen ging kwam ik ´s ochtends op het station het meisje tegen bij wie ik op het station in BA m´n hart uitgestort had. Ze vroeg hoe het gegaan was met m´n aangifte, waarop de jongen met wie ze was direct vroeg of ik dan toevallig het meisje was dat zijn vrienden Megan en Nick ontmoet had in de bus (die 2 engelsen die me een boek gaven). Die hadden hem weer verteld over de beroving en omdat hij het sneu voor me vond stond hij erop me naast een knuffel ook een trui te geven voor de 36 urige busreis die ik ´s avonds voor de boeg had. Backpacklife woehoeee #zwerver.

En na uiteindelijk 37 uur in de bus zit ik veilig in Mendoza, winecapital of Argentina. Verder, genoeg hashtags, ik heb namelijk eindelijk insta superjeej ;).

Oh en Amsterdam geniet please ook voor mij met ade, mis jullie nu al!